Kaunos”un Lumel Tapınağı ile yol ayrımı

Her İklim kendi duyularını çağrıştırır;  her duyu kendi  iklimininde  baharını Yaşar,  hayat bulur canlılık kazanır. Tapınak Versay’ları toplantısından sonra katılımcıların  üzerinde Tanrı’nın öğretisi ile birlikte  Tapınak yolunun ölçülerinin öğreti dolu manevi iklimi bütün, toplantıya katılan  Keşiş,  Versay ve diğer katılımcı konukların  üzerinde etkili oldu.

Çoğunluğun büyük bölümü ve Helen çoğrafyasının her krallığından, şehirlerinden gelen Kaunos’cular Kaunos ile görüşmek, ona yakın olmak için yarıştılar...

Kaunos, Tapınak Manastırının birinde bir kısım Keşiş ve kendine bağlı  Kaunosçuları kabul etti.
Onlara, kısa sunumlarda bulundu. İlerleyen zaman da  hep birlikte yemek yemek üzere açık alana çıktılar.

Bütün konuklar, beraberinde yanlarında  getirdikleri  yiyeçekleri kuru ekmeklerini suyla ıslatarak ahşap kaplarında yemek üzere  10’ar kişilik dayreler oluşturarak yemek düzenine geçip  oturdular.

Suda ıslatılan ekmeklerinin üzerine biraz tuz kattılar ve yemeğe başladılar.
Vakit akşam üzeriydi, güneş Ufuk’ta dünyanın başka coğrafyalarını aydınlatmak üzere Helen Coğrafyasını terketmek üzere sabırsızlanıyordu. Geçenin objeleri, sembolleri de yüzünü göstermek Göğe, Güneşin ardından hakim olmak istiyorcasına kararan Sema da yıldızlar tek tek belirmeye başladı. Derken Ay bütün ziyası, aydınlığı ve ihtişamıyla yerini aldı. Her gece  Gökyüzü kendi kaderini yaşar sessiz ve derinden,  bir çok olaya tanıklık eder,   müdahil olmadan.

 Gök’te bir Yıldız kaydı, Ay’ın parlaklığını yok ederken  aydınlığı da Güneş gibi değil kızıllıktan öte beyaz Nur, beyaz ışık gibiydi. Kaunos kayan Yıldız’ın peşinden  ışık hızıyla mekan ve zamanın dışına çıktı. Beyaz hüzne, Kandil aydınlığı içinde ulaştığı,  vardığı mekan Lumel Tapınağı idi, Tapınak bu kez evvelki gördüğü, bildiği Tapınak değildi; diğer Tapınaklara da  benzemiyordu. Ne mekan ne de zaman ve de Tapınak farklıydı tıpkı,  Kaunos gibi. İnsanın bilgeliği, tefekkürü  artıkça görsel olan, olmayan değişir gözün, algısının tanımına dönüşür, Kaunos’un algısı da değişmiş bu bağlam da tanımlanan da haklı olarak değişecekti.

Tapınağı aydınlatan Nur, beyaz ışık Tapınağı göğe kadar yükselten ihtişam içinde sonu  gözükmeyen sütunlarla yükselmekte idi. Tapınak yolu ve girişi üzerindeki heykeller, figürler ve minyatürler sahiciliğe bürünmüş sessiz varlıklar gibiydiler, sanki!!  Kaunos’u karşılamak üzere saygı duruşundaydılar.

Letos’ belirdi evet O Letos’du. Kaunos, kendisinden ve herşeyden sakladığı Lumel Tapınağının mahzeninde hapsettiği Letos’u ilk kez kendine gösteriyor yüzünü görüyor du ve Letos, Kaunos’la karşı karşıyaydı ve konuşuyordu cıplak göz ile aralık olmaksızın O’nu görüyordu.  İpekten Atlas örtü içinde bedeni varlıkla yokluk arasındaydı, rüzgarın hiç okşamadı havada Atlas örtü Letos’un bedeninden geriye çekiliyor saçları, aynı şekilde Kaunos’un bakışlarında her an ensesinden kalkıp yüzüne, ordan boynuna dolaşarak çiçekler gibi durmadan renk değiştiriyordu.

“ Kaunos, bir erkek için Kadın,  ruh gibidir; Kadınsız Erkek yarım, bir kanadı olmayan Kartal, pençesi  olmayan Aslan gibidir. Yalnız, Kaunos sen artık bir Kadın’ın bir, Tapınağın ve bir, Kraliyet Tacının,  Versay’ın öğretisinin hapsinden kalma durumunun çok ötesine geçtin hatta, Tanrı’ların bile.

Kaunos, bak artık benim hapsimden, prangalarımdan kurtulmuş ruhuna hakim olmuş durumdasın.  Seni,   bu ve benzeri ölümlülerin duygularına  esir edemem seninle, bir daha buluşmamak üzere sonsuza dek ayrılma vakti geldi. Ve seni tüm insanlığa Kırallıklardan öte tüm Helen dünyasına atfediyorum.  Kaunos, senin ismin bir Krallık, bir Halk ile sınırlı tutulamaz sen, bütün insanlığa aitsin ve öğretin  bu yönlü eşitlik ve adalet İçerecek, umarım. “

Letos, sözlerini ifade ederken  ruhundaki incelik, derinlik ve dinginlik sesine yansıyor Kaunos, zamanın ötesinde ve mekanın bilinmezliğinde bir yıldızın Evren’in içinde dolaşması gibi dünyayı, bir yıldız gibi uzaktan izler durumunda gibiydi.

Kaunos sustu, Letos’un sözleri bitmiş birbirinden zıt yönlere büyüyerek yıldız, ışık hüzmelerine dönüştüler ve Letos binlerce ışık  hüzmesi içinde gözden uzaklaşıp seçilmez oldu.

Ve, ardından Lomel Tapınağının Baş Versay’ı  Adonis belirdi evet bu oydu Adonis, büyük öğretiçi, yol gösterçi. Kaunos bir çok şeyi ondan öğrenmişti figür, heykel, resim ve Tapınak sembolelerinin anlam ve öğretisini ondan edinmişti. Kaunos için Adonis Tanrı’dan öte Tanrılaştırılmış Versay gibiydi. “ işte dedi Kaunos; İnsan, öğreti edinirken yükselir yükselirken, güç ve itibar kazanır ve işte bu durum en tehlikeli olandır bunları,  kaybetmemek için de Tanrılaşır yani, kendi nufusu her şeye rağmen korunması elzem itibar olarak kabul edilir. “

Adonis, “ Kaunos, seninle en son görüşmemizden sonra bir daha görüşeceğimizi ummuyordum; sanırım, artık fiğürleri ve resimleri tanımlama olgunluğuna erişmiş olduğunu umarım öyle de.
Kaunos, sana son kez bir öğreti kazandırmak  istiyorum; aslında insanın an itibarıyla düşündüğü, yaptığı iş eylem büyük eser, ulaşılmaz hedef gibidir daha sonraları, yapılan işin çok da büyütüleçek birşey olmadığı sıradanlığı ifade edilir bu, böyledir. Senin için de aynı bak, şu an burda olman böyle birşey daha, sonraları bu durumu ihtiyaç hissetmiyeceğin gibi, bu yönlü  isteğin de olmayacak. İlklerin ve keşiflerin büyüsüne kapılıp kendin olmaktan ayrılma unutma ki, sana sunulacak bütün değerli olan şeyler sen den, bir değeri almak ve onu yok etmek içindir. “

Versay Adonis, Kaunos ile son kez buluşmuşlar ve O da, Letos  gibi sonsuza dek  bir daha  görüşmemek üzere Kaunos’un dünyasından birlikte çıkıyorlardı. Kaunos artık eşyaya kendisi varlık kazandıracak ve tanımlıyacaktı.

Tanrı Lumel, zor ve sıkıntılı kabul; Kaunos insanın Tanrılık tanımıyla yolları ayırmak bütün, güçüyle uzaklaşmak,  itmek istiyor ve  hiç bir şartta Lumel ile yüzleşmek istemiyordu; kaçtı, o dar Boğaz’dan çıkmak için bütün var güçüyle itti ve Lumel randevusunu erteledi... Bu itiş, kaçış kabullenmeyiş Göğü gerdi; Evren’in sınırlarını zorladı ve kasıntı Yıldızların parçalanarak büyümesine Evren’in genişlemesine neden oldu ve, o günden sonra Yıldızlar parçalanarak büyümeye ve Evren’in sınırları genişlemeye devam ediyor.

Bütün Keşişler, beraberin de Versay olanlar ve genç Kaunoscular ve Haberciler Kaunos’un eşlik ettiği akşam yemeğini yiyorlardı. Hiç bir zaman ve hiç bir mekan ve hiç bir yemek bu kadar özel, ayrıcalıklı olamazdı. Bedenlerin ağırlığı alınmış söz aracılık etmeyi bırakmış, ruhlar tek vücut olmuştu ve O Kaunos’un ruhuydu.

Kaunos habercilerini sınıflandırmış ve haberin önemine göre renklendirmişti. Yemek bitmek üzereyken kapıda,  Mor işaret renkli haberci  belirdi. Kaunos, önemli bir şeyler olduğunu fark etti.
Ve Haberci hızla Kaunos’a doğru yöneldi...